Vos,vos

En dan dit...
Ik ga een verhaal vertellen van een vos. En het is ook verteld door een Vos. Niet een vos maar een Vos, eentje van het menselijke soort. En nou is het wel zo dat een verhaal, verteld door een Vos niet perse helemaal hoeft te kloppen, en dan druk ik me nogal voorzichtig uit... Degene die bekend zijn met de Vossen, hoef ik niets uit te leggen. De rest moet er het zijne maar van denken. Dit verhaal was zo sterk, dat ik er geen zak van geloofde. Maar mijne Vos hield stug vol en zei de pure waarheid te vertellen. Oke oke. Ik beloof te luisteren en Vos begint te vertellen.
Over hoe het gaat als een vos last heeft van vlooien. De vos is slim, dat blijkt maar weer.
Als een vos last heeft van vlooien, pakt hij een bosje hooi in zijn bek.
Dan looptie achterstevoren het water in. Zijn haren gaan dan door de druk omhoog en de vlooien, ook slim, willen niet verzuipen en slaan op de vlucht. En lopen dat ze doen. En dan komen ze op diejen vos zijn kop. En dan gaat de vos even kopje onder en springen de vlooien massaal op dat bosje hooi.
Dan laat de vos het bosje hooi los, en dan drijft dat bosje hooi weg. En al die vlooien die balen als een stekker natuurlijk.
Maar zo komt een vos van zijn vlooien af.
Mooi verhaal toch?
Groetjes van Els Vos