something els

In the HUB, het sportcafé van Thong Sala, zitten we met een klein gezelschap klaar om live de bokswedstrijd op de Thaise TV te volgen. In Krabi gaat Iris, een 22 jarige mooie blonde Hollandse meid uit het Amsterdamse bos, het gevecht aan met een Thaise dame. Ze wordt de Dutch Destroyer genoemd en is beresterk. Ons gezelschap bestaat uit een jonge Iraanse vrouw, die opgroeide in London en haar succesvolle carrière als zakenvrouw opgaf om te kunnen reizen, een digital nomad uit Israel, een director uit Canada, Robin, de Kuuk en ik. Mensen die elkaar hebben ontmoet via Bubba's Coffe Bar op Koh Phangan. Een groot verschil in leeftijd en achtergrond, maar allemaal supporten we de Dutch Destroyer. En we delen de liefde voor het eiland.  Daar waar zoveel verschillende mensen met verschillende nationaliteiten goed samenleven en ervaringen en verhalen delen. Na de gebruikelijke ceremonie voorafgaand aan elke Mua Thai wedstrijd, barst de strijd los Bij haar eerste

Dat ik nooit fiets, is bij mijn vrienden wel bekend. Mijn lichaam heeft er een soort natuurlijke weerstand tegen. Als ondermaatse middelbare scholier fietste ik elke dag 18 km heen  en 18 km terug, tussen thuis en school. De loodzware soms scheefzakkende  kunstlederen boekentas op de bagagedrager. Wat was ik blij toen ik 16 werd en een brommertje kreeg. Later toen ik hele kuddes grijzende echtparen in matchende outfits over de dijk voorbij zag leuteren, wist ik het zeker...ik fiets nooit meer. Daarom verslik ik me in mijn koffie als een goede vriend voorstelt om een fietstoertje op Koh Phangan te doen. Nee, natuurlijk niet, is mijn eerste reactie. Maar hij kijkt beteuterd en legt uit dat het maar een heel klein eindje fietsen is en dat het vooral sightseeing is en dat er comfortzadels op de fietsen zitten en dat er een bezemwagen met regenjasjes en insectenspray en zonnebrandcreme en fruit en water meegaat. Ik heb een zwak moment, ik stem toe, ik heb meteen spijt. Met een bi