something els

Stel je voor dat je om half vier smiddags bij de basisschool staat te wachten om je kind op te halen. Het schoolplein staat vol scooters, eigenlijk motoren want deze machines zijn 100 cc of meer. Stel je voor dat iets voor half vier de politie aankomt rijden, strak in t pak, helmpje op, want dat is uiteraard verplicht. Dan is het half vier, de school gaat uit. Kinderen stappen alleen, of met zn tweeen of met z'n drien of met z'n vieren op de motorbike en scheuren staande en/of zittend zonder helm het schoolplein af.  Schijnbaar zonder te letten op het andere verkeer op de drukke weg. Gelukkig gaat alles goed, mede dankzij de politieagent die driftig gebarend het verkeer staat te regelen zodat alle kinderen veilig (..) het schoolplein kunnen verlaten.

Eindelijk is het dan zover, na een enerverende verbouwing met bouwvakkers die "morgen" komen, nieuwe koelkasten die lekken, door transport vernielde vitrines, kapotte keukenmachines, servies dat met plank en al van de muur kwam, is op 18 december 2015 de coffee bar geopend. Vol goede moed beginnen Robin en Somi samen met hun keukenpersoneel uit Myanmar en de Thaise diva-ober. Een paar dagen later, is de diva-ober spoorloos, maar er zijn ook al vaste klanten en er zijn ook al  heel veel complimentjes geincasseerd. De koffie wordt geprezen, het gezonde eten wordt met smaak verorberd en de inrichting wordt bewonderd. De routine moet nog komen, maar iedereen doet zo ontzettend z'n best. Er wordt hard gewerkt, van 's morgens 7 tot 's avonds 6 uur is Bubba's geopend. En hoe leuk is het als: Je staff uit Myanmar, Naing, eropuit gestuurd wordt om bloemen te kopen om gerechten te decoreren, en dan trots met een echte bloemkool terug komt. Er een groot aantal kleine fle

Het feestje bij Robin was een succes en de dag erna doen we het rustig aan. Somi, de vriendin van Robin, is niet fit en ligt op bed, ze heeft ook erg hard gewerkt de laatste dagen. Wij zijn ook niet fit, maar niet vanwege te hard werken. We doen het hoognodige en hangen verder bij de zee. Robin werkt, maar heeft het tempo aangepast. Zo gaat de donderdag voorbij. Vrijdagmorgen  word ik al vroeg door Robin gebeld. Of ik snel naar Bubba's kan gaan.  De koffie machine zal die ochtend geleverd worden.  Als ik vraag waar hij dan nu is.......zegt hij:"In het ziekenhuis met Somi, ze is heel erg ziek".....Wat?? In de nacht na het feestje is ze eigenlijk al ziek geworden en de volgende dag op bed werd het steeds erger. Ze wordt steeds zieker en Robin is erg ongerust. Vanmorgen in alle vroegte samen op de scooter naar het Government hospital en daar wordt ze nu getest op Dengue. Dat zou kunnen verklaren waarom ze zich zo heel erg ziek voelt met hoge koorts en spierpijn. Meestal  ben

        Ik zit op mn  balkonnetje met waterig zonnetje, een mist van verbrande cocosnoten drijft door de palmbomen, fluitende vogels, een auto in de verte, een scooter die een berg oprijdt en een haan die kraait. Het is nu nog geen 7 uur 's morgens, het eiland wordt langzaam wakker. Het is een bijzondere dag 25 november 2015. Het is full moon en Loy Kratong en Robin is jarig! Zondag, 25-11-1990 werd Robin geboren, een onverwachte gebeurtenis want hij werd 5 weken te vroeg achterstevoren gelanceerd. Maar we hebben het beiden overleefd. Nu, 25 jaar later, zijn we hier op Koh Phangan om zijn verjaardag te vieren. Hij is aardig opgedroogd, heeft de liefde van zijn leven gevonden en weet ook wat hij wil worden. Hij gaat een coffee cafe openen op Koh Phangan, goede koffie met een gezond ontbijt in een modern cafe, waar jazz en loungemuziek de sfeer bepalen. Een hip café, waar smiddags zijn home made gingerbeer of zijn infused rum genoten kan worden in een laid back atmosfeer. Een paar ja

Van onze misdaadverslaggeefster Petra R de Vries, ter plaatse op Koh Phangan. Vandaag wil ik verslag doen van een, op zijn zachts gezegd, opmerkelijke gebeurtenis. Een 26 jarige jonge vrouw; S.K. te K.P.heeft gisteren in mijn aanwezigheid een klein plastic zakje gevonden in haar handtasje. Het zakje was haar totaal onbekend en ze had uiteraard geen flauw idee hoe het in haar handtasje terechtgekomen was. Na bestudering concludeerde zij dat het pure chocolade zou kunnen zijn die in Amsterdam bij een kopje koffie geserveerd wordt. Deze conclusie werd getrokken nadat zij het opschrift op het zakje had ontdekt: amsterdam coffee. Later toen haar vriend, de 24 jarige R.V te K.P., thuis kwam en zij hem met het zakje met inhoud confronteerde, en hij uitriep :" Hééééé, dat is van mij!!!", ontstond het sterke vermoeden dat hij de rechtmatige eigenaar van het zakje was. Hij verklaarde meteen en met luide stem niet te weten hoe het in haar handtasje terecht was gekomen. Eigenaardig, niet

We zijn hier nu een paar weken en ... Op het balkon gaat de tl verlichting niet meer aan, er hangen rijen met gezellig gekleurde lampjes, er staan kaarsjes te branden in kitscherige kandelaars. Ook is er door de huisbaas, specially voor ons, een gloedjenieuwe topmatras besteld, die helemaal van het vaste land moest komen. Het slaapcomfort van de hardhouten plank is dus met zeker 10 cm gestegen. De douchekop is provisorisch vastgemaakt en we kunnen nu met losse handjes douchen. De watertemperatuur is nog onstabiel...soms veel te warm, soms koud. De eerste spin heb ik al met bezempje en al van het balkon afgesjeesd en ik vond al een dode kakkerlak in de slaapkamer. Ik loop voornamelijk op blote voeten en we eten vaak op de plaatselijke foodmarket. De foodmarket is een dorpsplein met tientallen eetkraampjes waar je heerlijk rond kunt lopen en kunt kiezen uit van alles. Fried rice, pannekoekjes, gegrilde sate, fruitshakes, fruitjuices, springrolls, shushi, noodlesoepjes, pa

                                        Roos is ook op Koh Phangan, ze loopt stage bij PACS: Phangan Animal Care for Strays. Het is een organisatie die zorgt voor de straathonden en -katten van Koh Phangan. Mensen brengen er soms puppies die gevonden worden (gedumpt in de jungle of bij de tempel), zieke dieren worden er behandeld. Als ze weer beter zijn, worden ze gecastreerd of gesteriliseerd en ter adoptie aangeboden bij de mensen die op het eiland worden.  Een organisatie die veel en goed werk verricht en die voornamelijk draait op vrijwilligers!! Gisteravond kreeg Roos een emergencycall van PACS, er moest met een blowdart een hond verdoofd worden. Er was een straathond gesignaleerd, die er heel erg slecht aan toe was. Omdat het beestje nogal agressief reageerde als de hulpverleners te dicht bij kwamen, moest hij verdoofd worden met een blaaspijp, een zogenaamde blowdart dus. Roos moest de auto van PACS ophalen om daarin later de verdoofde hond te vervoeren naar de kliniek v

Bij Bubba's nieuw te openen coffe bar, kreeg ik de taak om de tuin in te richten. Geen idee waarom, in onze oude tuin is nog nooit iets ingericht,die ontstond per ongeluk gedurende de laatste 30 jaar. Mr White, de buurman van Bubba's zal helpen met de aanleg. Er moet puin geruimd en een oud afdak, dus dat wordt nog een flinke klus. Ik weet nog niet goed wat ik wil en wat mogelijk is, daarom maar even langs de tuinderij voor inspiratie. Gelukkig spreekt de familie Engels, dus dat is een verademing. Na een paar dagen zit het plan in mn hoofd, en vragen we de tuinman om even te komen kijken op locatie om te zien of het uitgevoerd kan worden en wat de kosten zijn. Om 16:15 zijn we bij de tuinderij. Om 16:25 rijden de tuinman en ik op de scooter richting tuin van Robin. Om 16:30 zijn we gearriveerd. Om 16:35 snapt hij precies wat we willen. Om 16:40 heeft hij alles opgemeten. Om 16:41 vraagt hij om een stukje papier en een pen. Om 16:43 heeft hij alles opgeschreven en prijs gemaakt,

Vanmorgen vroeg wilde ik in de badkamer de nagelvijl halen om op m'n gemak de nageltjes te verzorgen. In de badkuip zie ik een nat hoopje t-shirt in een dun plasje water. Héé, dat lag er gisteravond nog niet. Voorzichtig til ik het tussen duim en wijsvinger op en ik zie meteen dat het van Roos is. En Roos is gisteravond naar de half moonparty  geweest, een tropical dance party met muziek, vuurdansers, en fluoriscerende verf die op de zwetende lichamen wordt geschilderd. Bijkomend nadeel is dat de kleding dan ook besmeurd wordt door al die dicht op elkaar schurende lijven op de open dansvloer midden in de jungle. Gezien de vele gekleurde vlekken op haar spierwitte lievelings shirt, is het een gezellige avond geweest. Maar dat het shirt er zo aan toe is, zat haar waarschijnlijk toch ook niet lekker, anders was ze niet midden in de nacht naar hier gekomen om het in bad te stoppen. Raar dat wij er helemaal niks van gehoord hebben. Roos logeert nu eigenlijk bij ons, maar haar 2 persoons

's Morgens met de scooter lekker tuffend in het zonnetje naar de Makro om een vers stokbroodje te scoren. Eigenlijk de Kuuk z'n ding, maar die heeft op dat moment andere prioriteiten bestaande uit nietvervandewcpot activiteiten. De Makro is al vroeg open en ik ben een van de eersten. Er staan nog een paar auto's en een enkele scooter. Kom ik terug, met m'n stokbroodje, wil ik snel naar huis. Ik stap op de scooter, maar dan gaat er iets niet goed. Ik krijg ik 'm niet gestart, het sleuteltje gaat niet meer in het contact. Ander sleuteltje....ook niet. Het zweet breekt me uit. Het is ook al stikheet,  en geen telefoon bij om de kuuk te bellen. Nog maar 'n keer met beleid proberen, heel voorzichtig, helaas.. Ik voelde het vanmorgen bij het wegrijden eigenlijk al, het ging toen al een beetje stroef. Misschien zit er een vuiltje op, sleuteltje eruit, blazen, poetsen, nog 'ns poetsen..... nee hoor, het lukt echt niet. Maar ik wil nog niet opgeven. Het zweet trouwen

Een week geleden droomde ik dat ik na een jarenlange reis uit het vliegtuig stapte en met een klein bootje, genaamd de Haad Rin Queen, in het donker 's avonds aankwam op Koh Phangan, een tropisch eiland in het Zuiden van Thailand. Gelukkig droomde ik dat de Kuuk erbij was, een hele geruststelling Iedereen weet: dromen zijn bedrog...maar toch.....droom ik!? Mr. Dew Shore haalde ons op met een dikke pickup met open laadbak, waar de koffers ingekwakt worden, en bij gelegenheid ook de passagiers die niet meer in de auto passen. Op naar Dew Shore in Baan Tai. Daar staat "ons" groot huis, de bovenste verdieping is voor mensen die langere tijd op het eiland blijven, onderin woont staff; Birmezen die op Dew Shore werken. Omdat huis huis nog niet schoongemaakt was, sliepen we de eerste nacht in een bungalow op het resort. Maar dat deden we pas nadat we een stevige Singha hadden gedronken met Robin en Somi en Roos en Hook en het gezellige stel uit Australi

Op Koh Phayam, een heerlijk klein eilandje aan de oostkant van Thailand, zijn we te gast bij de Italiaanse Valerio en zijn Thaise vrouw op een resortje op het prachtige strand Aow Kwai. We logeren in een eenvoudig houten hutje: zelden stroom, heel af en toe wifi en zeker geen warm water, maar wel met heerlijk eten, een goede hangmat, een prachtig uitzicht en het rustgevende geluid van de golven die op het strand rollen.  Ik hang lui in de ligstoel te genieten van het leven als mijn man, de Kuuk met een verwilderde blik en wijdopengesperde ogen het trapje naar de veranda  opgestrobbeld komt. Voordat hij boven is, roept hij al: " wat ik nou heb meegemaakt,  't is net een film, niet te geloven...ik heb nog aan jou gedacht...als jij dit had meegemaakt, had je er in ieder geval nog een goed verhaal aan over gehouden. Hij is erg overstuur en kan niet wachten om me te vertellen wat hij heeft meegemaakt. Maar dan komt ook Valerio samen met de Thaise klusjesman de trap