Ik heb niet zo'n gemakkelijke man en zij ook niet.
Op Koh Phangan hebben we nieuwe vrienden gekregen. Mooie Amsterdammers, met een vrolijke lach. Wij, vrouwen, kletsen heel wat af. Omdat we beiden weinig reden tot klagen hebben, doen we het over onze mannen. We komen tot de conclusie dat wij wel engeltjes moeten zijn, want wij hebben allebei niet zulke makkelijke mannen. Die van mij bijvoorbeeld, is zo'n zeikerd met het eten. Mijn pogingen om eens een nieuw restaurant te ontdekken, eindigen steevast in een gefrustreerd etentje, zelfs als ik aan zijn lange eisen lijst probeer te voldoen. Hij wil: IJskoud bier, geserveerd in een bierkoeler, zodat het koud blijft. Gerechten met een stukje vlees, fatsoenlijke stoelen om op te zitten en genoeg licht om het eten te zien dat hij naar binnen werkt. Geen Italiaanse keuken en het liefst ook geen Franse en al helemaal geen Indiaas, of Mediterraans restaurant en natuurlijk niet te vet. Een Thaise Barbecue daar snapt hij niks van en zijn staartje gaat