something els

het stormt regen slaat tegen de grote ramen gedempte geluiden, voetstappen over het linoleum zacht geratel en af en toe een piepje ik droom niet al loop ik keihard met mijn kop tegen de muur,  uit deze nachtmerrie ontwaak ik niet ik zie de Kuuk zitten in zijn chemo stoel, aan een infuus we kijken elkaar aan niet te lang onze toekomst hangt aan een plastic buisje eigenlijk niet eens de arts bood slechts een levensverlengende behandeling ik zeg niks, dat kan niet, want de brok in mijn keel is de stop als ik iets zeg,  is die stop weg en loop ik leeg dan barst de oceaan van verdriet naar buiten ik kruip diep in mijn wollen vest  en denk aan betere tijden mijn gedachten gaan naar Koh Phangan,  ons geliefde eiland in Thailand waar we mooie avonturen beleven en genieten van het goede leven kan hij ooit nog op pad om avocado's te gaan kopen voor Bubba's? drinkt hij ooit nog een biertje in de hangmat?