something els

Gisteren met een vriendin heerlijk Nepalees gegeten. Samen met haar vriend woont ze al jaren op Koh Phangan, aan het strand. Ze is geboren in België en spreekt met een accent waar ik jaloers op ben. Het is een prachtig mens met een warm hart, net als haar lief. Ze vertelt wat er in Tong Sala te doen is deze dagen.  De jaarlijkse bootraces zijn weer bezig, er is een jaarmarkt en  er zijn ook een soort praalwagens in de vorm van boten met monniken erop,  die proberen wat geld op te halen voor de tempels. Zij was al wezen kijken en vertelt dat ze geofferd heeft en dat ze gezegend is.  Ze heeft zelfs een touwtje van een monnik gekregen. Heel bijzonder allemaal. Zij kent onze familie goed en weet dat het sinds een jaar moeilijke tijden zijn. We praten er vaak genoeg over. Goh, zegt ze ineens: Waarom ga de gij niet naar diejen monnik toe.  Gullie kunt wel wat zegening gebruiken ist nie? Ge gaat er naar toe, ge offert wat..ge wit nooit.

Soms heb je momenten, dat het mis gaat.  Goed mis. Zo ook die dag in juli. Voor het eerst in mijn leven ga ik alleen een weekje naar Amsterdam, zonder de Kuuk.   Roos is die ochtend op vakantie gegaan en ik mag in haar huis. Voor binnen is een verzorgpoes georganiseerd en  voor buiten zijn afspraken gemaakt met vrienden zodat ik niet te alleen ben. Het is tijd voor wat luchtigheid in het leven. Vanaf Wijk met de bus naar Den Bosch.  De rugzak zit voller dan wanneer ik voor een paar maanden naar Thailand ga.   Gelukkig ben ik gezond en sterk. Met de trein naar Amsterdam, er is geen zitplaats. Niemand staat voor me op, dus ik ben nog niet oud. ln Amsterdam loop ik naar het huis van Roos.  Na een reis van ruim 2 uur kom ik bij het appartementencomplex  waar Roos op de 9e verdieping woont. Op de galerij zoek ik haar huisnummer 13. Helaas loop ik iets te ver richting de balustrade en stap ik in de ondiepe goot. Ik verzwik m'n voe