something els

Vanavond Roos op facetime gezien, ze had een geweldig verhaal over Martijn die naar de kapper wilde. Eerst wilde hij zijn haar heel kort laten knippen, maar al snel bedacht hij zich en zou er maximaal 1 cm af mogen aan de zijkant, het matje in de nek moest er ook af. Dus op zoek naar een goede kapper. Ze vinden er twee, eentje heet Mellow en daar wil Martijn eigenlijk naar toe, maar die andere kapper staat enorm te schreeuwen en als hij vertelt dattie Engels spreekt, wordt besloten om bij diejen schreeuwert naar binnen te gaan. Martijn gaat zitten en verteld hoe het geknipt mag worden: 1 cm eraf aan de zijkant, bovenop nix eraf en de mat in de nek mag er ook af. Zo gezegd zo gedaan... Nou eigenlijk... Zo gezegd...zo niet gedaan. De kapper begint enthousiast aan de zijkant te knippen en te knippen. Veel meer dan 1 cm gaat eraf. Maar Martijn is niet de fauwste en besluit nog even niks te melden.  Op het moment dat hij besluit in te grijpen, is de zijkant al errug kort.  Ts

Bericht van de moeder van Martijn, de oma van Martijn had iets gehoord op de radio.... Er komt een vreselijke orkaan richting India. En ons Roosje zit samen met Martijn in India, onwetend van dit aanstormende geweld. Lichtelijk in paniek schiet ik de digitale snelweg op om info te vergaren. Bij de weersverwachting in Goa zie ik geruststellende zonnetjes en wolkjes. Even later komt de oma van Roos binnen met de mededeling dat er een vreselijke orkaan India  gaat treffen. Oma had naar radio Brabant geluisterd.  Hallo, als ze het op radio Brabant al over India gaan hebben, zal het wel nodig zijn. Dat betekent dat Roosje en Martijn straks een allesvernietigende orkaan over zich heen gaan krijgen. Dit is niet niks, dit is verschrikkelijk slecht nieuws. Een orkaan! Ik moet er niet aan denken, en de kinderen zijn zich van geen gevaar bewust natuurlijk.  Gauw Roosje appe, belle,viberen, facetimen facebooken en skypen. I

Roosje is op reis, gelukkig niet alleen, maar samen met Martijn. Ze gaat naar India, pffff knap hoor, 't is toch een heel apart land. We nemen afscheid en geven goede raad, en hopen dat alles goed gaat. Gelukkig horen we al snel dat ze veilig aangekomen zijn in New Delhi, de grote reis is begonnen. Er is een gopro aangeschaft, en het eerste filmpje komt al snel binnen. Daar zitten ze dan, hoog en droog in een gammele riksja.  Ze zijn een beetje witjes en ze kijken een beetje bang, op de achtergrond de "normale" stadsgeluiden: claxonerende auto's, roepende mannen, gillende kinderen en knetterende brommers. De Indier die ze vervoert, ploetert door het smerige water dat tot aan zijn knieen komt. De stad is overstroomd, maar niemand kijkt er van op. Twee jonge toeristen, dat is pas een bezienswaardigheid; ik zie het aan de starende mannen en joelende  kinderen die aan riksja hangen en strak in de camera kijken. Oh, oh wat