something els

something els: Wonderschoon-SLOT : Eindelijk arriveren we dan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. We gaan meteen op zoek naar het International Hospital en een guesthouse in ...

Eindelijk arriveren we dan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. We gaan meteen op zoek naar het International Hospital en een guesthouse in de buurt. Onze patient wordt steeds zieker en die rode streep steeds langer. Met de tuktuk worden we afgezet bij het ziekenhuis en gaan naar binnen. Ik meteen weer naar buiten om het bordje te zoeken waarop staat dat dit inderdaad het International Hospital is. Het bordje staat er natuurlijk niet, maar we zitten wel in het "beste" ziekenhuis van Laos. Ik ben er helemaal niet gerust op. Het is er doodstil, een paar patienten hangen op vervuilde banken waar de vulling door de scheuren op de armleuning naar buiten komt. Het is er smerig, oud en als ik vraag waar de dokter is, blijken ze geen Engels te praten. We moeten gaan zitten en wachten. Als er uiteindelijk een dokter komt die verstaanbaar is, wordt er verteld dat de patient daar een dag of twee aan het infuus moet. Ik vind dat een slecht plan en zeg dat we naar Thailand willen. De dokt

Nog een 100 km en dan zullen we er zijn. In de Lonely Planet opgezocht in welk ziekenhuis we moeten zijn. Veel keus is er niet, en er staat ook dat in ernstiger gevallen, beter uitgeweken kan worden naar Thailand. (T'is maar dat je het weet). Een paar dagen geleden toen we via een smalle rivier in een wiebelige longtailboot de grens over gingen van Thailand naar Laos, had ik deze zin ook al gelezen, maar nu realiseer ik me pas, dat we echt in een onderontwikkeld land zitten. En niet alleen op het gebied van de gezondheidszorg. Bij de grensovergang in Laos, staat op de oever van de Mekong een gammel douane hokje. Daar staan tientallen toeristen te dringen om hun visum te bemachtigen. Een compleet ongeorganiseerde toestand. Nergens staat wat je moet doen, dus je kijkt om je heen en doet gewoon net als de rest. Ergens in een rij gaan staan, je paspoort door een loketje prakken als je aan de beurt bent. Helaas krijg ik het meteen weer in mijn handen geduwd en er wordt iets gezegd. (I

Wonderschoon... dat is het woord dat als een pop up in mijn hoofd tevoorschijn schiet, als ik op de dijk wandel en het flauwe zonlicht over de uiterwaarden en de maas zie. Meteen denk ik eraan dat ik dit woord niet meer mag gebruiken van mijn kinderen. Wonderschoon... Nee ma, dat is zooo ouderwets dat kan echt niet meer. Dat kreeg ik te horen toen ik ze vertelde over het binnenland van Laos, ik vond dat zo mooi en vredig dat ik door het woord 'wonderschoon' uit te spreken, bijna kon proeven hoe mooi het was. Zo intens mooi om naar te kijken, dat je er spontaan gelukkig van werd. Ik voelde me een bevoorrecht mens dat ik het mocht meemaken om op een ouwe scooter samen met de kuuk het binnenland in te rijden. Het groenste gras dat ik ooit gezien had, het helderste water dat door een beekje stroomde, gezonde, glanzende koeien half in het water, liefelijke eendjes, scharrelende kippetjes en spelende kinderen langs de onverharde weg. We reden tussen de hoge karstbergen, over gamme

something els: Snelle Jelle : Lieve vrienden, Gisteren hier gearriveerd. Nadat we de spullen uitgepakt hadden, ging de Kuuk ff een rondje scooteren. Ik ging douchen en H...

something els: Vos,vos : En dan dit... Ik ga een verhaal vertellen van een vos. En het is ook verteld door een Vos. Niet een vos maar een Vos, eentje van het mensel...