something els

Om dit verhaal te kunnen begrijpen, moet je eerst googelen: Filemon Colombia Ezel. Dat is echt relevant. Gelezen? Bizar he? Dan kun je nu mijn blog lezen en begrijpen. Vorige week heb ik een leuk kadootje gekregen. Via het welbekende Sinterklaasspel werd ik de ( gelukkige) eigenares van een kerststalletje. Natuurlijk deed ik net of ik er blij mee was, en thuisgekomen frotte ik dat ding in een kastje. Maar gisteren kreeg ik toch lichte aandrang tot kerstsfeer en haalde ik het kerststalletje maar weer tevoorschijn. Ik haal het uit het Kruidvatdoosje en zet het voor me neer op tafel. Eigenlijk best grappig. Alleen het kindeke Jesus is belachelijk groot en past amper in zijn kribbeke. Ik kijk nog eens goed naar het minitafereeltje. en wat zie ik? Natuurlijk Maria, Jesus een schaap en de drie wijzen uit het oosten. Nou en toen wist ik ineens dat dit een typisch Colombiaans kerststalletje was. 

En dan dit... Ik ga een verhaal vertellen van een vos. En het is ook verteld door een Vos. Niet een vos maar een Vos, eentje van het menselijke soort. En nou is het wel zo dat een verhaal, verteld door een Vos niet perse helemaal hoeft te kloppen, en dan druk ik me nogal voorzichtig uit... Degene die bekend zijn met de Vossen, hoef ik niets uit te leggen. De rest moet er het zijne maar van denken.  Dit verhaal was zo sterk, dat ik er geen zak van geloofde. Maar mijne Vos hield stug vol en zei de pure waarheid te vertellen. Oke oke. Ik beloof te luisteren en Vos begint te vertellen. Over hoe het gaat als een vos last heeft van vlooien. De vos is slim, dat blijkt maar weer. Als een vos last heeft van vlooien, pakt hij een bosje hooi in zijn bek. Dan looptie achterstevoren het water in. Zijn haren gaan dan door de druk omhoog en de vlooien, ook slim, willen niet verzuipen en slaan op de vlucht. En lopen dat ze doen. En dan komen ze op diejen vos zijn kop. En dan gaat de vos even kopje

Lieve vrienden, Gisteren hier gearriveerd. In onze bungalow, 3 meter vanaf de zee. De zee die je op je terrasje kan ruiken en voelen. Een goddelijke plek vlakbij het prachtige Sritanu Beach op ons geliefde Thaise eiland: Koh Phangan; hier wil je nooit meer weg.... Nadat we de spullen uitgepakt hadden, ging de Kuuk ( mijn man) ff een rondje scooteren. Ik ging douchen en HELLLLUUUUPPP, ineens racet er een gigaspin door de badkamer. Een met lange poten en angstaanjagend groot, niet harig maar helaas wel supersnel, dus ik had het niet meer. Ik vlucht naar buiten en schreeuw om hulp. De resortmanager komt aangerend, en als ik m vertel wat er rondrent in onze badkamer, kijkt hij mij meewarig aan en ik zie m denken( o,o, wat een muts). Plichtsgetrouw loopt hij terug naar zijn huis om antispinnenverdelgingsmaterieel te halen. Het duurt niet lang voordat hij terugkomt. Maar waar komt hij nou toch mee aanzetten! Oh, nee, die lul heeft een veger en blik gehaald! Daar gaat die spin nooit op bli

Nix lekkerder dan in tropische temperaturen in een shirtje achterop de motor te stappen en je mee te laten nemen voor een rondje dijk. Al honderden keren gedaan, maar het blijft lekker. Op mijn ouwe Honda VT, die inmiddels de belastingvrije leeftijd heeft bereikt, maar hij doet t nog goed, af en toe een flinke knal uit de bijna doorgeroeste uitlaat. Dan geniet ik net een beetje meer. Het lijkt nog maar kort geleden dat we deze motor nieuw kochten.  Toch zijn er inmiddels al vele veilige (en minder veilige) kilometers gereden. Soms zat ik er alleen op, soms samen; man en vrouw. Soms met z' n drieen; man, vrouw, kind tussenin. Soms met z' n vieren; man, vrouw,  kind op de tank, baby op mijn buik in de draagzak. Soms een rondje dijk, maar ook, toen er nog geen kinderen waren, naar Griekenland of Portugal, Frankrijk en zelfs Turkije, ik krijg spontaan een zere reet als ik er nog aan denk.  Oeps er wordt gas gegeven, goed vasthouden. Nog een paar bochtjes, we zijn bij

Ik schrijf dit verhaal voor de tweede keer. Gisteren begon ik met het verhaal terwijl ik op het strand van Baan Tai in Koh Phangan zat, waar de bastonen over het strand kwamen aanrollen. Over een paar dagen is het weer Full Moon en het eiland stroomt vol met jonge mensen van over de hele wereld die hier de beroemde Full Moon party willen ervaren. Veel muziek, dans, vuur, buckets, hormonen en andere zaken, zorgen ervoor dat dit mooie eiland bij veel mensen uitsluitend bekend staat als een partyeiland. Natuurlijk heeft Koh Phangan veel meer te bieden, dat weet ik allang. Al jaren scooteren wij met veel plezier over dirtroads en uitgestorven betonbanen onder de palmbomen naar prachtige baaien en verstopte strandjes. Gisteren hoorde ik dit verhaal van een thaise vrouw, die een resort runt en goed Engels spreekt. We raakten in gesprek over Than Sadet, een moeilijk te bereiken idyllisch strand aan de oostkust, omringd door regenwoud en jungle. Haar neef van 75 jaar oud, ging met twee kin

Lieve collega's, Wil je voor as maandag een snipperdag noteren voor mij? Ik kan n.l. onmogelijk naar mijn werk komen en het erge is..'t is gewoon mijn eigen stomme schuld. Ik had natuurlijk beter moeten weten, maar ik ben gewoon veel te impulsief geweest. Of het aan de storm lag of wat dan ook, het maakt niet uit. Is nu nix meer aan te doen. Maar ik liep lekker stevig te wandelen, alleen en in gedachten. En echt lekker doorstappen dus. En toen zag ik het in de verte al aankomen. Een heel eind voor me schuifelt zo'n ouwe taart met een klein hondje voor me. Nou ben ik een enorme dierenvriend, maar je kent ze wel. Die kleine zeer irritante keffertjes, bijna altijd en overal wit, behalve bij bek en poeperd. Op die plekken is door de jaren heen een licht of donkerbruin gebied ontstaan. Hoe ouder Het hondje hoe donkerder die plek dus. Verder kijken ze gemeen en bijten doen ze ook gerust. Of dit hondje gemeen keek, kon ik natuurlijk niet zien, ik keek recht in het bruin-gele achte

Hij rijdt al een half uur in de auto met zijn favoriete muziek snoeihard aan. Volume knop maximaal! Als de muziek stopt, hoort hij een soort geklapper. Geen idee wat dat zou kunnen zijn. Het is van belang dat hij onopvallend aan het verkeer deelneemt, want na een zware avond in de kroeg is het niet handig om op enige wijze de aandacht van bv de politie op je te vestigen. Het geklapper houdt aan. Zou hij een lekke band hebben of hangt er iets los? En hoe lang is dit al aan de gang? Hij rijdt al ruim een half uur met de muziek keihard aan, en pas nu, nu de muziek is gestopt, kan hij het geluid van buiten, binnen ook horen. Nu stoppen is geen optie, hij scheurt keihard over de snelweg en heeft zojuist nog een paar autos ingehaald. Zometeen van de snelweg af en even om de auto lopen. Even later stapt hij uit en inspecteert de auto. Met de banden is niets mis, maar wat is dat nou?? Uit de achterklep hangt een snoer. Dat is het snoer van de stofzuiger die hij een half uur geleden een beetje

We rijden vanuit het zuiden van Costa Rica in onze jeep richting het noorden. Op zoek naar een mooie strandbestemming om alle ontberingen van de afgelopen dagen te verwerken en om uit te rusten. Met de natte was die ligt te meuren achter in de auto, kiezen we voor de Interamerican, de Costaricaanse snelweg. Misse boel. De weg is tweebaans, kronkelt omhoog door mistige heuvels en schiet niet op. Het ziet er koud uit, mensen lopen met dikke jassen aan en warme mutsen op. We passeren heel toepasselijk een bergdorp genaamd Siberie. Het zicht wordt steeds minder, lange slierten nevel hangen in de bomen. Een surrealistisch, spookachtig beeld dat we nog nooit eerder gezien hebben. Dan rijden we achter een zware, oude en vooral langzame truck, die vreselijk stinkt. Zwarte blaak lijkt direct onze jeep binnen te komen. Het zicht is 20 cm dus inhalen kan niet. Vlak voordat we het bewustzijn verliezen vanwege acute vergassing, geeft mijn man een hoop gas en haalt in. Met dichtgeknepen ogen rijden

Godzijdank zijn al die koppijn veroorzakende dagen weer voorbij. Jammer dat ik nu helemaal niet meer in mijn spijkerbroek pas en dat ook de kleurende dagcreme de sporen van de afgelopen periode er niet ondergesmeerd krijgt. Maar we leven nog en dat kan niet iedereen zeggen. Een nieuw jaar met nieuwe plannen, voornemens die heb ik niet, komt toch niks van terecht.De eerste belastingaangifte is alweer de deur uit en de kerstboom staat braaf buiten met retefoute gekleurde lichtjes te stralen, alhoewel. De lampjes zijn zo klein dat je ze met een zaklamp moet zoeken. De soep is bijna klaar ik ga maar weer ns eten.