something els

Vanaf het balkon van mijn tijdelijke huis kijk ik uit over de bergen,  in de verte ligt Santa Marta.  Ik ben in het noorden van  Colombia.  Met Roos en Jaimy.  Zij zijn aan het backpacken en ik hobbel een paar weken mee.  De afgelopen dagen sliepen we in een stapelbed in een hostel,  maar voor deze nacht is een luxer eco resort geboekt.  Iets buiten het dorp en bovenop een berg.  Meer eco dan luxe want weer geen warm water.  Sterker nog, in mijn standard room was eigenlijk helemaal geen water.  Ik ben echt geen zeurpiet maar in deze hitte neem ik geen genoegen met een incontinente douchekop. Daarom mocht ik verhuizen naar een prachtig huisje, zeg maar de bruidssuite van het resort.  Wel wat afgelegen en iets verder weg van Roos en Jaimy, maar als ik heel hard  zou gillen, denk ik dat ze me misschien wel horen. Er zit geen glas in de ramen maar gaas.  Door de wind waaien de gordijnen zachtjes heen en weer,  de insecten hoor ik tegen de

Binnenkort in Nederland, deze 7 supersterke zachte 100% soft cotton tassen.  Elke tas is uniek, met de hand gehaakt terwijl ik in de hangmat hang.  Dan gaat de tas naar de naaister, zij maakt er een rits in  en een binnenzak in met zijvakjes. Als de tas terug komt van de naaister, naai ik er een leren label op en dan istie klaar. Voor de foto's heb ik de auto van de bouwer gebruikt,  hij renoveert een oude bungalow naast ons huis. De meisjes van Bubba's heb ik ook gevraagd.  Ze komen uit Myanmar en ze hebben een prachtige glimlach. Dan is er Naing, de barista die net zulke lekkere koffie zet als Robin.  Hij wilde ook graag op de foto, want zoals hij zelf zegt: "I look very good".         Naing, good looking koffiemaker. Het atelier. De naaister. Het resultaat. Stevige binnenzak, ook de handvatten zijn gevoerd, zo blijft de tas in model. Ritsje erin om de boel goed af te sluiten. Binnenin zitten 2 binnenzakje

Het is altijd leuk om onverwacht bezoek te krijgen. Vandaag is er ineens Jim, een vriend van Robin en Roos, en hij komt ons even gedag  zeggen op Koh Phangan.  Hij is blij dat ie er is, zijn reis zat nogal tegen.  Veel vertraging door storm en aansluitende vluchten gemist.  In het vliegtuig ontmoette hij wel een hele aardige Nederlander die in Thailand woont  en die hem een lift naar Hua Hin aanbood. Spontaan neemt Jim het aanbod aan en bedenkt zich dat hij het toch wel getroffen  heeft met zijn nieuwe vriend. In de auto op weg naar Hua Hin krijgt Jim in de gaten dat die nieuwe vriend een grote  zak weed bij zich heeft.  Ingenieus verstopt in de auto, maar toch krijgt hij het een beetje benauwd. Stel je voor dat ze aangehouden worden en de politie vindt die grote zak.... geloven ze hem als hij zegt van niets te weten? De 44 jaar oude auto heeft ook een lampje dat constant om aandacht schreeuwt, maar de nieuwe vriend, denkt dat het allemaal wel me

Vanmorgen: Dinsdagochtend, 9 uur.  De workout van de "Beast mode bootcamp" zit er al weer op. Al meer dan een maand ga ik drie keer per week 's morgens naar deze training. Het is zwaar. Gelukkig is het een gezellig team met 5 dames. Voor de les, iets voor 7 uur  deze morgen, kakelden we nog opgewonden over de "celebrity free pass". En voor wie we die willen inzetten.  Een "celebrity free pass" is eigenlijk niet meer dan de toestemming van je partner om het bed te delen met een beroemdheid, als de kans zich voor zou doen. Je kunt maar ergens over fantaseren..... Na de les lagen we als dooie honden op ons matje en konden we geen pap meer zeggen. Nu is het tijd voor koffie, ontbijt en Facebook bij Bubba's Coffee Bar. De smaaksensatie van de chia-pudding, de tongstrelende Nicaraguaanse koffie die Robin voor me heeft gezet en de uitputting door de Beast mood boot camp moeten me toch wat weekjes hebben gemaakt, want.....

Om 6 uur loopt de wekker af. Het is al licht en warm. Ik zet een bakje thee, kleed me aan en poets m'n tanden.  In de spiegel zie ik een bleek gezicht, kreukelig en slaperig.  Zometeen ga ik afzien, heeeel erg afzien. Over een uur is het voorbij. Maar eerst ga ik bloed zweet en tranen laten.  Op de "beast mode bootcamp" van Jens uit Denemarken.  Hij is een soort van personal trainer en drilt ons; 5 dames uit:  Amerika, Denemarken, Thailand, Ierland en Nederland.  Drie keer per week om 7 uur 's morgens zijn wij aan de beurt. Het is tijd om te vertrekken, op de scooter rijd ik het zandpad af naar de doorgaande weg.  Nog even genieten van de rust, de zon en de koele wind uit de turquo ise zee. Schone was droogt in de zon. De geur van gebakken kippenpootjes vermengd met de rook van kleine vuurtjes prikkelt in mijn neus. Even later loop ik door een prachtige tropische tuin naar het verzamelpunt. Waar sporten we

Een drukke dag. Ik moet voor Bubba's geld wisselen bij de bank en de stroomrekening betalen. Eerst maar 'ns op de scooter naar het Kohphanganse PNEM gebouw alwaar de rekening contant voldaan moet worden. Voor ik naar binnen ga, trek ik de slippers uit, want zo hoort dat in Thailand. Ik betaal de rekening en ga weer naar buiten en wat denk je????  Slippers weg.  Shit, het waren zulke goeie slippers.  Er staat nog wel een armzalig paar slippers, achtergelaten door de dief.  Lelijk en  afgetrapt. Met een lang gezicht en de nodige weerstand trek ik ze aan.  Ik kan niet op blote voeten naar de bank. Ik baal, mijn goede slippers met diamantje zijn gestolen. Het zijn eigenlijk gewone teenslippers, en het diamantje is van plastic, maar de emotionele waarde weegt zwaar.  Ze zijn gekocht in Australië, toen ik samen met Roos de Great Ocean Road heb gereden.... Quality time!! Een mooie belevenis. Maar ho eens even...iemand die voor me was moet de sl