something els

                                        Roos is ook op Koh Phangan, ze loopt stage bij PACS: Phangan Animal Care for Strays. Het is een organisatie die zorgt voor de straathonden en -katten van Koh Phangan. Mensen brengen er soms puppies die gevonden worden (gedumpt in de jungle of bij de tempel), zieke dieren worden er behandeld. Als ze weer beter zijn, worden ze gecastreerd of gesteriliseerd en ter adoptie aangeboden bij de mensen die op het eiland worden.  Een organisatie die veel en goed werk verricht en die voornamelijk draait op vrijwilligers!! Gisteravond kreeg Roos een emergencycall van PACS, er moest met een blowdart een hond verdoofd worden. Er was een straathond gesignaleerd, die er heel erg slecht aan toe was. Omdat het beestje nogal agressief reageerde als de hulpverleners te dicht bij kwamen, moest hij verdoofd worden met een blaaspijp, een zogenaamde blowdart dus. Roos moest de auto van PACS ophalen om daarin later de verdoofde hond te vervoeren naar de kliniek v

Bij Bubba's nieuw te openen coffe bar, kreeg ik de taak om de tuin in te richten. Geen idee waarom, in onze oude tuin is nog nooit iets ingericht,die ontstond per ongeluk gedurende de laatste 30 jaar. Mr White, de buurman van Bubba's zal helpen met de aanleg. Er moet puin geruimd en een oud afdak, dus dat wordt nog een flinke klus. Ik weet nog niet goed wat ik wil en wat mogelijk is, daarom maar even langs de tuinderij voor inspiratie. Gelukkig spreekt de familie Engels, dus dat is een verademing. Na een paar dagen zit het plan in mn hoofd, en vragen we de tuinman om even te komen kijken op locatie om te zien of het uitgevoerd kan worden en wat de kosten zijn. Om 16:15 zijn we bij de tuinderij. Om 16:25 rijden de tuinman en ik op de scooter richting tuin van Robin. Om 16:30 zijn we gearriveerd. Om 16:35 snapt hij precies wat we willen. Om 16:40 heeft hij alles opgemeten. Om 16:41 vraagt hij om een stukje papier en een pen. Om 16:43 heeft hij alles opgeschreven en prijs gemaakt,

Vanmorgen vroeg wilde ik in de badkamer de nagelvijl halen om op m'n gemak de nageltjes te verzorgen. In de badkuip zie ik een nat hoopje t-shirt in een dun plasje water. Héé, dat lag er gisteravond nog niet. Voorzichtig til ik het tussen duim en wijsvinger op en ik zie meteen dat het van Roos is. En Roos is gisteravond naar de half moonparty  geweest, een tropical dance party met muziek, vuurdansers, en fluoriscerende verf die op de zwetende lichamen wordt geschilderd. Bijkomend nadeel is dat de kleding dan ook besmeurd wordt door al die dicht op elkaar schurende lijven op de open dansvloer midden in de jungle. Gezien de vele gekleurde vlekken op haar spierwitte lievelings shirt, is het een gezellige avond geweest. Maar dat het shirt er zo aan toe is, zat haar waarschijnlijk toch ook niet lekker, anders was ze niet midden in de nacht naar hier gekomen om het in bad te stoppen. Raar dat wij er helemaal niks van gehoord hebben. Roos logeert nu eigenlijk bij ons, maar haar 2 persoons

's Morgens met de scooter lekker tuffend in het zonnetje naar de Makro om een vers stokbroodje te scoren. Eigenlijk de Kuuk z'n ding, maar die heeft op dat moment andere prioriteiten bestaande uit nietvervandewcpot activiteiten. De Makro is al vroeg open en ik ben een van de eersten. Er staan nog een paar auto's en een enkele scooter. Kom ik terug, met m'n stokbroodje, wil ik snel naar huis. Ik stap op de scooter, maar dan gaat er iets niet goed. Ik krijg ik 'm niet gestart, het sleuteltje gaat niet meer in het contact. Ander sleuteltje....ook niet. Het zweet breekt me uit. Het is ook al stikheet,  en geen telefoon bij om de kuuk te bellen. Nog maar 'n keer met beleid proberen, heel voorzichtig, helaas.. Ik voelde het vanmorgen bij het wegrijden eigenlijk al, het ging toen al een beetje stroef. Misschien zit er een vuiltje op, sleuteltje eruit, blazen, poetsen, nog 'ns poetsen..... nee hoor, het lukt echt niet. Maar ik wil nog niet opgeven. Het zweet trouwen

Een week geleden droomde ik dat ik na een jarenlange reis uit het vliegtuig stapte en met een klein bootje, genaamd de Haad Rin Queen, in het donker 's avonds aankwam op Koh Phangan, een tropisch eiland in het Zuiden van Thailand. Gelukkig droomde ik dat de Kuuk erbij was, een hele geruststelling Iedereen weet: dromen zijn bedrog...maar toch.....droom ik!? Mr. Dew Shore haalde ons op met een dikke pickup met open laadbak, waar de koffers ingekwakt worden, en bij gelegenheid ook de passagiers die niet meer in de auto passen. Op naar Dew Shore in Baan Tai. Daar staat "ons" groot huis, de bovenste verdieping is voor mensen die langere tijd op het eiland blijven, onderin woont staff; Birmezen die op Dew Shore werken. Omdat huis huis nog niet schoongemaakt was, sliepen we de eerste nacht in een bungalow op het resort. Maar dat deden we pas nadat we een stevige Singha hadden gedronken met Robin en Somi en Roos en Hook en het gezellige stel uit Australi