something els

Maandag 9:00 uur Koh Phangan Van onze correspondent in Azië: Johanna van den Heuvel UNIEKE BEELDEN VAN SINTERKLAAS De geruchten dat Sinterklaas echt bestaat zijn wijdverbreid en hardnekkig.  Nieuws kan, vooral in deze woelige tijden, verwarrend zijn. Daarom ben ik zeer verheugd om een groot mysterie te ontrafelen:  ------------------SINTERKLAAS BESTAAT---------------- Op deze foto van zaterdag j.l. ziet u Hulpsinterklaas M.d.J. te G. in gesprek met de ‘echte’ Sinterklaas,  incognito, op een niet nader te noemen locatie in Nederland.  Met een ferme handdruk wordt de Hulpsinterklaas veel succes gewenst,  er komen drukke tijden aan voor hem en zijn collegae. Uit zeer betrouwbare bron, kan ik u melden dat dit de enige echte Sinterklaas is.  Het origineel en onomstotelijk bewijs is mij overhandigd en ligt ter bewaring bij de Nederlands Hervormde kerk in Genderen,   een kopie is opgestuurd naar het Vaticaan en opgeslagen in de Cloud. De echte Sinterklaas blijkt geen goedheiligman maar een go

  Op Koh Phangan is de regentijd aangebroken. In alle hevigheid storten tropische regenbuien neer op de immer groene jungle,  het leven van alledag en rondrijdende autolozen.    Ik behoor tot die laatste categorie en het is hoog tijd om maatregelen te treffen. Er moet een goede regenjas of een auto komen. In beide gevallen is het kiezen van het beste type en model niet altijd even gemakkelijk.  Verder moet het ook een duurzame en verantwoorde maatregel zijn. Nou, het lijkt simpel: Het wordt de regenjas. In gedachte overdenk ik de vorige keren dat ik een regenjas had en hoe dat is bevallen. Ik heb ervaring met de volgende types: 1. De kapotte regenjas, je trekt m aan, alle knoopjes zijn sinds het laatste gebruik ineens allemaal uitgescheurd, totaal nutteloos. Je regent nat. 2. De stinkende regenjas, je wilt m aantrekken, maar de geur roept teveel weerstand op. Je regent nat. 3. De kwijtgeraakte regenjas. Hu? Ik had m toch in de scooter gedaan? (niet te verwarren met type 6) Je regent na

  Nou, het is goed gegaan.  Gespannen, want stel je voor dat er toch een documentje niet helemaal in orde blijkt te zijn, check ik in op Schiphol.  Ik vertrek weer naar Thailand. Bij de gate nog een extra controle van de documenten. Het verloopt soepel. Dan in het meer dan halflege vliegtuig via Bangkok naar Koh Samui.  Op het vliegveld van Koh Samui, voel ik de warmte van Thailand en steken ze meteen het stokje van de eerste Covid test in mijn keel en neus.  In Bangkok moest ik al door immigration en douane en daar werden alle papieren minutieus gecheckt. Op Samui doen ze het nog eens dunnetjes over. Ik moet ook een paar apps downloaden, want ik moet traceerbaar zijn.  Ik blijf de 1e quarantaine nacht op Samui.  De volgende dag loop ik naar het strand bij mijn hotel en daar zie ik Koh Phangan. Mijn hart maakt een sprongetje alsof ik een verloren gewaande geliefde zie. Mijn testuitslag is goed, dus ik mag verder reizen. Het is wachten op de kleine speedboot naar Koh Phangan en daar zal

Ben al weer een paar maanden in Nederland en de laatste dagen helemaal niet fit. Eigenlijk best wel een soort van ziek.  Wat begon als een hoestbui met keelpijn, ontpopt zich als een virus dat me zó hard aanpakt dat ik het afgelopen weekend voor pampus lag. Zelftestje gedaan: geen corona En moe dat ik was. En slapen dat ik deed. En fruit eten. En vitamine D opnemen. Maar beter worden ho maar. Toch de huisarts maar ‘ns raadplegen.  Kom je eerst bij de assistent: ”Heeft u al een corona test gedaan?” Omdat de test van de drogist niet telt, moet ik een officiële GGD test laten doen. Gedaan; nog steeds geen corona. Wel ineens een hoop hoofdpijn erbij, ik werd er zelfs wakker van. Nog maar 'ns bellen voor een afspraak. Dat lijkt dus niet zo eenvoudig; als ik de assistente mijn verhaal voor de tweede keer vertel, zegt ze dat de huisarts mij terug zal bellen. Hoezo, ik wil een huisarts zien!  Misschien ben ik wel een beetje overspannen. Ik bezoek zelden een huisarts. Ik wil even kort mijn

Zaterdag 24 april 2021 Een bijzondere dag, ik ben jarig en voel me rijk bedeeld. Vannacht ontving ik al de eerste verjaardagswensen. Vanmorgen bij het ontbijt, naast een overheerlijke pannenkoek, nog meer felicitaties en de hele dag lieve berichtjes en telefoontjes. Tijdens mijn dagelijkse baantje trekken in de zee, was daar die vis die wel vijf keer uit het water sprong, sierlijk en glinsterend. Wat is de natuur toch mooi. Op de terugweg naar huis, wandelde op z'n gemak een monitor lizard over de weg, niet vaak krijg je de kans zo’n mooi dier van dichtbij te bekijken. Terwijl ik het paadje naar huis oprijd, zie ik de man met de aap.  Samen zorgen ze ervoor dat de rijpe kokosnoten uit de palmboom wordt gehaald, zodat ze niet onverwacht naar beneden storten. Ik heb ook een palmboom in mijn tuin en daar is al 2x een kokosnoot vanaf gevallen, dwars door mijn dak. Dus zou hem willen vragen ook mijn boom onder handen te nemen. Helaas ik spreek nog steeds geen Thais. Maar ineens is daar

Bubba's pannenkoek Dag 2, 3, 4, ik ben de tel al kwijt. Allerlei gedachten flitsen door mijn hoofd: Gedroomd van de pannenkoek van Bubba's. De handstand kan ik niet meer, wat ben ik oud geworden. Ik heb een loopneus...stiekem toch corona of groene curry Thai style? Wat heb je aan een koelkast als er geen bier is om er in te zetten. Ik google: Beer delivery asq hotel drone balcony, zucht. Ik ga maar roken, heb ik dat balkon toch niet voor niks.  In het kader van "let the music take control" eerst maar eens lekker dansen. C & G Music Factory - Gonna Make You Sweat ( Everybody Dance Now). Dan even de kipfilets aanpakken dmv een 'box lesje', dus uppercuts en zo op The Sweet - Poppa Joe, dan uitgeput op het bed. Moondog - Bird's Lament, heerlijk op bed luisteren en luchtfietsen. En de afsluiterrrrrrrrrrrr, hoppa volle gang vatten. Frankie goes to Hollywood - Two Tribes- Apollo Four Forty Remix, helemaal te gek! Overall

Dag 0     Eindelijk, eindelijk is het dan zover. Ik vlieg naar Thailand. Ik heb er zo ontzettend naar verlangd en nu is het zover.  Toch ook een dubbel gevoel, ik laat dierbaren achter.  Dat mag een beetje pijn doen, het hoort erbij. Het was een roerige tijd, met ups and downs. Het eiland waar ik naar toe ga, is corona vrij,  maar het toerisme in Thailand ligt op z'n gat en  daardoor is Koh Phangan ook anders dan anders.  Ik ben benieuwd Mondjesmaat vinden toeristen hun weg naar Thailand.  Ik vlieg via Doha met Qatar Airways en op beide vluchten is het vliegtuig niet vol. Voordeel is dat ik 3 stoelen heb en 3 dekentjes en 3 kussens.  Bij aankomst in Thailand ga ik 15 dagen in Quarantaine in een ASQ hotel;  een soort van eenzame opsluiting en het is ook nog alcoholvrij. Vlak voor mijn tweede vlucht, neem ik mijn kans waar.  Na een paar grote glazen bier op het vliegveld,  slaap ik de tweede vlucht als een roosje.  De combinatie met een stevige slaappil zorgt ervoor dat ik vlak  voor

  C’est l’heure de partir... Ik ben aan het inpakken, ‘t gaat goed. Maar nu moet ik even zitten, de brok in mijn keel wegslikken. Ik ben mijn souvenirtjes aan het inpakken.   Souvenirs, gekregen van vrienden, meegebracht van verre oorden, maar ook spullen die we zelf vergaarden. Het stenen potje uit Java, dat al jaren bovenop de antieke kast staat, met een dikke laag stof erop, hakt er in. In gedachten denk ik terug aan onze reis naar Indonesië. In 2014, toen alles anders was. We zaten vol dromen en plannen. Dat van alle liefdesrelaties binnen ons gezin in 2014 in 2021 er niet een meer zou bestaan en dat de Kuuk er ook niet meer zou zijn, dat wisten we op dat moment gelukkig niet. Roos met Martijn Robin met Somi Debora met Arnoud Sissie met Geert en de Kuuk en ik. We hebben stormen doorstaan. Bestaande relaties zijn geëindigd, maar het mooie is, dat er nieuwe liefdes zijn omarmd.  Ik voel me gepokt en gemazeld en klaar om de Maasdijk achter me te laten. Wat hebben we er een fijne t