Thailand corrupt? Lees dit verhaal maar eens!!

Van onze misdaadverslaggeefster: Petra R. de Vries

Als misdaadverslaggeefster Petra R de Vries,
verblijf ik regelmatig inThailand,
het land van de glimlach.

Thailand is ook het land waar,
volgens menigeen, corruptie diep verweven is met de cultuur.

Graag uw aandacht voor het volgende bizarre verhaal met mijn beste vriend
JV te W&A  (alias dK) in de hoofdrol.

Hij vliegt naar het land van de glimlach alwaar hem het lachen al snel vergaat.

  Mijn beste vriend heeft een huis in Thailand; dientengevolge reist hij slechts met handbagage met daarin o.a. medicijnen en een nieuwe iPhone; het verjaardagscadeau voor zijn in Thailand woonachtige zoon.

Op het vliegveld moet hij tot zijn grote schrik, bij de douane 7400 baht "boete" betalen voor de invoer van zijn medicijnen.

Het meegebrachte medicijnenpaspoort wil de douanebeambte niet zien; betalen of naar de gevangenis, zo wordt gedreigd.

U begrijpt dat mijn beste vriend als de wiedeweerga naar het dichtstbijzijnde pinapparaat spurt, zijn bagage in allerijl achterlatend in het kantoortje van de douane.
 Hij pint de benodigde bahtjes en overhandigt die met trillende handen aan de
(mijns inziens en naar alle waarschijnlijkheid ook uws inziens corrupte)
douanebeambte, in de hoop uit de gevangenis te blijven.

Het is uitermate typerend dat de douane genoegen neemt met 7000 baht; achteloos worden 400 baht teruggegeven aan mijn geïntimeerde en nog nahijgende beste vriend.
Ondanks alles heeft JV te W&A nog wel de tegenwoordigheid van geest om naar een kwitantie te vragen, maar als de betreffende beambte hem nogmaals dreigt met de gevangenis, kiest hij, volkomen begrijpelijk, eieren voor zijn geld en verlaat hij ontdaan en teleurgesteld het vliegveld.

Tussen het scanapparaat en de uitgang van het vliegveld zitten slechts enkele minuten, maar voor mijn beste vriend laten deze enkele minuten een onuitwisbare indruk achter.

Hij realiseert zich steeds meer dat hij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het slachtoffer is geworden van een typisch geval van corruptie.
Thuisgekomen wil hij, in mijn bijzijn, de iPhone aan zijn zoon overhandigen, maar dan komt hij tot de verbijsterende ontdekking, dat dit mooie cadeau ook uit de tas is verdwenen.

Na ampel beraad besluiten mijn beste vriend en ik tot actie over te gaan.
Laat ons de corruptie een halt toeroepen.
Laat ons voorkomen dat anderen ook het slachtoffer worden van deze douanebeambte.
We hebben een missie!

De dichtstbijzijnde toeristenpolitie maakt een in het Thais geschreven verklaring, waarmee we aangifte kunnen gaan doen op het politieburo.

Een paar dagen later ga ik, Petra R de Vries samen met mijn beste vriend JV te W&A (alias dK) met  1 scooter op de Ferry en varen we strijdlustig en vol goede moed naar de plek des onheils.
Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om mijn beste vriend met raad en daad bij te staan.
En dat is, al zeg ik het zelf....best een hele hoop.

Via het politieburo, naar het vliegveld, alwaar we bij de douane komen.
Er komt een baas, en dan nog een en dan nog een en langzaam maar zeker klimmen
 we naar de top van de hiërarchie.
Uiteindelijk zitten we met nog 4 douanebeambten oplopend in rang, in de auto op weg naar het hoofdkantoor van Customs.

Binnengekomen op het hoofdkantoor wait (= thaise buiging) iedereen diep naar onze groep.

Als de hoogste baas binnenkomt (een dame van mijn leeftijd) loopt ze direct op mij toe en biedt haar welgemeende excuses aan. 

Namens iedereen verontschuldigt zij zich, ze vindt het oprecht vreselijk wat ons is overkomen.
De schaamte is enorm en welgemeend, dat is ons wel heel duidelijk.

We voelen ons zowaar een beetje ongemakkelijk, dit hadden we niet zien aankomen.

Blijkbaar zijn de camerabeelden bekeken en conclusies getrokken. 

De  betrokken douane beambte is streng gestraft, hij werkt niet meer op het vliegveld.
Ons doel is bereikt!!

Als vervolgens gevraagd wordt of we geholpen zijn met
 een nieuwe iPhone, zijn we zeer blij verrast,
 dat hadden we in onze stoutste dromen niet kunnen bevroeden.

Onze verbazing bereikt een hoogtepunt als er ook nog eens 7000 baht
contant aan mijn beste vriend overhandigd wordt, nogmaals met excuses.

 De hoogste baas neemt mij volkomen onverwacht in de arm en samen lopen we naar de uitgang.
Onderwijl kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze mij herkent.
Niet geheel ondenkbaar, ik heb per slot van rekening een grensoverschrijdende reputatie als misdaadverslaggeefster.
Er volgt een ontroerend afscheid, nogmaals met excuses.

Vervolgens gaan we naar het winkelcentrum alwaar de 4 douane beambten een spiksplinternieuwe iPhone kopen, waarna we breed lachend met zn allen samen met de iPhone op de foto gaan.

Dan naar het vliegveld, waar we afscheid nemen van onze vrienden van de douane.
Nogmaals handen schudden en excuses.

We stellen ze gerust, de zaak is naar tevredenheid en boven verwachting afgehandeld verdere acties onzerzijds zullen uitblijven. 

De afhandeling van deze onverkwikkelijke zaak heeft veel tijd gekost.
Vol gas gaan we richting de laatste Ferry.

Met google maps in de ene hand en het plastic tasje met de nieuwe iPhone
 in de andere hand stap ik achterop en JV te W&A scheurt zo hard hij durft naar de Pier. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat we ons niet
aan de maximumsnelheid hebben gehouden.
Als ervaren navigator houd ik natuurlijk nauwlettend de tijd en de te volgen route in de gaten
…mijn beste vriend loopt in
….we gaan het halen.

Wat een dag……, zelfs voor uw misdaadverslaggeefster zijn de gebeurtenissen van de afgelopen dag op zijn minst bijzonder te noemen.

Nog 3 km en dan zijn we er.

En dan……. rijden we lek.

Een onverwachte dramatische wending in dit verhaal…..
een lekke band en de pier is nog 2 km over 10 minuten vertrekt de boot.

Ik moet eraf, mijn beste vriend zegt dat ik naast de scooter moet rennen
….ik ben te dik voor een lekke achterband…….

Eerlijk is eerlijk, sinds ik niet meer op TV kom, is het sporten er een beetje bij ingeschoten....bovendien ben ik er niet op gekleed.

Op m’n teenslippertjes, met plastic tasjes in de hand en de conditie van een maggieblokje ren ik zo hard ik kan…..

Na 25 meter vindt mijn beste vriend  het genoeg....Stap maar op zegt hij, dit werkt niet.

Langzaam glibberen we op een lekke band richting de pier…

Geheel tegen de verwachting in komen we ruim op tijd.
Het feit dat de boot ruim een uur vertraging heeft, speelt hierin wellicht een rol.

Mijn beste vriend en ik besluiten van de nood een deugd te maken
 en zetten de feiten onder het genot van een hapje en een drankje nog eens op een rijtje.

 Ik kan niet anders dan concluderen dat de douane deze delicate zaak
 zeer professioneel en doortastend heeft opgelost.
Zonder mijn rol als misdaadverslaggeefster met wereldwijde reputatie
in deze zaak te bagatelliseren,
kan ik stellen dat vooral dankzij de toeristenpolitie en de douane een stap
voorwaarts is gemaakt bij de aanpak van corruptie in Thailand.
Iets om trots op te zijn.

Met een glimlach op mijn gezicht sluit ik dit dossier.