de bageltjes willen een auto

De laatste maanden regent het nogal veel op het eiland.

Onze nieuwe vrienden, laten we ze 'de Bageltjes' noemen, zijn het natregenen ondertussen spuugzat. 

Bovendien droomt zij er al jaren van om in een stoere jeep over het eiland te scheuren.
Daarom zijn de Bageltjes op zoek naar een auto.

Ze hebben wel een scooter, maar daar is zij niet zo handig mee. 

Ik heb haar wel eens een scooter rijlesje gegeven, maar daarna besloot ze om voorlopig toch maar weer bij hem achterop te stappen.

Autorijden is geen enkel probleem, in Nederland tuft ze al jaren schadevrij door Amsterdam.

Gisteren kwam er een stoere jeep te koop, en vandaag maken ze een proefritje.

Bij Bubba's wordt contact gelegd met de verkoper en er volgt een korte uitleg:

de auto is in topconditie, alleen de airco doet 't niet, dus daar niet aankomen.

De proefrit:
Samen stappen ze vol verwachting in de auto in de hoop weer een droom waar te maken.
Eerst gaat hij rijden, daarna zij. Het wordt tenslotte vooral een autootje voor haar.

Het is een automaat, wel zo handig als je links moet rijden. 

25 minuten later.

Hij, helemaal afgepeigerd, geen droge draad meer aan zijn lijf.

Zij kijkt niet zo blij.

En? vraag ik, hoe ging het?

Moeizaam komt er wat informatie los.

Dat de auto zwaar stuurt.

En dat de temperatuur binnen in de auto in no time het kookpunt bereikte.

En dat hij 'm steeds liet afslaan midden op de drukste straat van het eiland.

En dat zij m ook niet zo lekker vond sturen, veel te zwaar.

En dat het in de auto ineens naar verbrand rubber begon te stinken.

En dat rare geluid in de motor, dat vonden ze ook een beetje apart.

En dat hij haar zo onzeker maakt met zijn ongeduld en opmerkingen.

En dat zij toch wel heel erg moest wennen aan de automaat. 

Best lastig om de rem en het gas uit elkaar te houden, vooral als je, links en rechts niet zo goed uit elkaar kan houden.

Nou, zegt hij voorzichtig.... eigenlijk ging het niet zo goed.

Blijkt dus dat zij bijna in een huis is gereden, omdat hij haar in een doodlopend straatje had gestuurd waar ze moest keren.

Na een kopje koffie gaat het al wat beter.
Er wordt wat te eten besteld.

In ieder geval besluiten ze om nu niet tot aankoop over te gaan.

De verkoper wordt op de hoogte gebracht en vertrekt met zijn stoere zwarte jeep.

Hij trekt al een beetje bij. 

Zij lacht alweer.

Binnen 5 minuten is de verkoper terug.

Tsja, zegt hij, ik weet wel waarom die auto zo zwaar stuurt.

Dat komt omdat er een riem kapot was, die voor de hydraulische stuurbekrachtiging zorgt.

Hij: Oh????

Ja en die riem is kapot omdat je de airco aan hebt gezet.

Zij: Hu???

Maar geen probleem.

Ik heb het al gerepareerd, dus als je nog even met stuurbekrachtiging wil rijden, ga je gang.

Hij verslikt zich in zijn bagel en samen kijken ze vol verwachting naar mij.

Achter het cafe ligt een stukje land.
Daar komt geen ander verkeer, daar kan zij zonder stress even rondjes rijden.

Om het luchtig te houden maken we grapjes en 

foto's van de auto....nu nog heel...

foto's van de omringende huizen....staan nu nog overeind en

foto's van onszelf....nu nog in blakende gezondheid.

100 meter, 15 minuten en 5 liter vochtverlies later, staat de auto in ongeschonden staat op zijn plek.

Ik ben afgepeigerd en zij?
 Zij gaat eerst nog wat scooter rijles nemen.