C'est l'heure de partir
C’est l’heure de partir... Ik ben aan het inpakken, ‘t gaat goed. Maar nu moet ik even zitten, de brok in mijn keel wegslikken. Ik ben mijn souvenirtjes aan het inpakken. Souvenirs, gekregen van vrienden, meegebracht van verre oorden, maar ook spullen die we zelf vergaarden. Het stenen potje uit Java, dat al jaren bovenop de antieke kast staat, met een dikke laag stof erop, hakt er in. In gedachten denk ik terug aan onze reis naar Indonesië. In 2014, toen alles anders was. We zaten vol dromen en plannen. Dat van alle liefdesrelaties binnen ons gezin in 2014 in 2021 er niet een meer zou bestaan en dat de Kuuk er ook niet meer zou zijn, dat wisten we op dat moment gelukkig niet. Roos met Martijn Robin met Somi Debora met Arnoud Sissie met Geert en de Kuuk en ik. We hebben stormen doorstaan. Bestaande relaties zijn geëindigd, maar het mooie is, dat er nieuwe liefdes zijn omarmd. Ik voel me gepokt en gemazeld en klaar om de Maasdijk achter me te laten. Wat hebbe...