something els

Hij rijdt al een half uur in de auto met zijn favoriete muziek snoeihard aan. Volume knop maximaal! Als de muziek stopt, hoort hij een soort geklapper. Geen idee wat dat zou kunnen zijn. Het is van belang dat hij onopvallend aan het verkeer deelneemt, want na een zware avond in de kroeg is het niet handig om op enige wijze de aandacht van bv de politie op je te vestigen. Het geklapper houdt aan. Zou hij een lekke band hebben of hangt er iets los? En hoe lang is dit al aan de gang? Hij rijdt al ruim een half uur met de muziek keihard aan, en pas nu, nu de muziek is gestopt, kan hij het geluid van buiten, binnen ook horen. Nu stoppen is geen optie, hij scheurt keihard over de snelweg en heeft zojuist nog een paar autos ingehaald. Zometeen van de snelweg af en even om de auto lopen. Even later stapt hij uit en inspecteert de auto. Met de banden is niets mis, maar wat is dat nou?? Uit de achterklep hangt een snoer. Dat is het snoer van de stofzuiger die hij een half uur geleden een beetje...

We rijden vanuit het zuiden van Costa Rica in onze jeep richting het noorden. Op zoek naar een mooie strandbestemming om alle ontberingen van de afgelopen dagen te verwerken en om uit te rusten. Met de natte was die ligt te meuren achter in de auto, kiezen we voor de Interamerican, de Costaricaanse snelweg. Misse boel. De weg is tweebaans, kronkelt omhoog door mistige heuvels en schiet niet op. Het ziet er koud uit, mensen lopen met dikke jassen aan en warme mutsen op. We passeren heel toepasselijk een bergdorp genaamd Siberie. Het zicht wordt steeds minder, lange slierten nevel hangen in de bomen. Een surrealistisch, spookachtig beeld dat we nog nooit eerder gezien hebben. Dan rijden we achter een zware, oude en vooral langzame truck, die vreselijk stinkt. Zwarte blaak lijkt direct onze jeep binnen te komen. Het zicht is 20 cm dus inhalen kan niet. Vlak voordat we het bewustzijn verliezen vanwege acute vergassing, geeft mijn man een hoop gas en haalt in. Met dichtgeknepen ogen rijden ...

Godzijdank zijn al die koppijn veroorzakende dagen weer voorbij. Jammer dat ik nu helemaal niet meer in mijn spijkerbroek pas en dat ook de kleurende dagcreme de sporen van de afgelopen periode er niet ondergesmeerd krijgt. Maar we leven nog en dat kan niet iedereen zeggen. Een nieuw jaar met nieuwe plannen, voornemens die heb ik niet, komt toch niks van terecht.De eerste belastingaangifte is alweer de deur uit en de kerstboom staat braaf buiten met retefoute gekleurde lichtjes te stralen, alhoewel. De lampjes zijn zo klein dat je ze met een zaklamp moet zoeken. De soep is bijna klaar ik ga maar weer ns eten.