Visumplicht, depressie en vlaamse friet.

Zondag 24 november om 22.00 uur vliegt Roos met Ethiad naar Saigon.

In Saigon ontmoet ze Martijn.

Vanuit Nepal vliegt hij via Bangladesh naar Bankok. Vandaar verder naar Saigon.

Samen hebben ze alles uitgezocht op internet, uiteraard voor de beste prijs. Knap hoor!

Oververmoeid en met een smal gezichtje door teveel feesten en hard werken, brengen we haar naar Schiphol.

Gelukkig heeft ze straks tijd genoeg om in het vliegtuig te slapen, zodat ze uitgerust in Vietnam aankomt.

Maarrrrrrrr......het loopt iets anders.

Een paar uur later zijn we, samen met Roos, weer op weg naar huis.

Bij het inchecken blijkt dat er geen visum is, dus Roos mag niet mee.

We krijgen het advies, om de volgende dag een visum op te halen in Den Haag en daarna terug te komen, misschien kan het ticket nog omgeboekt worden.

Martijn die al in het vliegtuig naar Bangkok zit, heeft ook geen visum. Hij zal in Bangkok een visum moeten regelen, maar hoe kunnen we hem dat vertellen? Zijn telefoon is sinds gisteren kapot.

Dussss

Ik bel s nachts om twee uur, naar het vliegveld in Bangladesh, maar de boodschap wordt niet begrepen.

Toch moet Martijn nu kontakt opnemen met Roos, hij weet ook niet, dat Roos nog niet in het vliegtuig zit.

De volgende beelden schieten door mijn hoofd; Martijn zonder visum in Vietnam, de immigratiedienst die hem verbiedt het land in te gaan, hij weet van niets en kan niemand bellen.

Dussss

Ik bel de Nederlandse ambassade, die weten vast wel raad.

Ik spreek een zeer behulpzame heer, die zijn best gaat doen. Later belt hij terug, dat het helaas niet gelukt is.

Martijn is inmiddels op weg naar Bangkok.

Sawadee Kah, ik heb contact met Bangkok Airport, ik doe mijn verhaal en word blijkbaar begrepen, want 's morgens heel vroeg, neemt Martijn contact op met Roos. Ze vertelt wat er aan de hand is. Martijn verzet zijn vlucht en gaat een visum halen in Bangkok.

Pff, het eerste probleem is opgelost.

Het is maandagochtend.

In Den Haag wordt het visum binnen tien minuten opgehaald.

Op naar Schiphol.

Daar zien we dat de balie van Ethiad pas om half vier opent.

Tijdens het wachten, zit ik wat met de telefoon te klooien.

Even op mijn KPN app kijken of ik nog binnen mijn beltegoed ben gebleven.

Ik open de app en lees:

Uw verbruik boven de bundel bedraagt 1857 euro.

Het wordt zwart voor mijn ogen.

Happend naar adem, duw ik mijn telefoon bij Roos onder haar neus.

Roos, help, wat is er gebeurd?? Hoe kan dat nou???

Ohh ma, wat erg. Je hebt vast tijdens je laatste vakantie je internet niet uitgezet.

Alsof mijn IPhone onder stroom staat, gooi ik 'm naar Roos.

Bel de KPN, vraag wat er is misgegaan!

Volgens mij heb ik mijn internet wel uitgezet.

Roos ratelt maar door, tsja,  daar kom je echt niet onderuit....enne, weet je ...het is ook nog ex. BTW.

Ik zink in een diepe, diepe depressie.

Roos belt de KPN, manoeuvreert moeiteloos door het keuzemenu, krijgt een medewerkster te spreken, vertelt dat haar moeder een hartaanval heeft door wat ze zojuist ontdekt heeft en luistert.

Ja, ja, oooohh, ja, oké, dank u wel, daag!

Zie ik een glimlach op haar gezicht verschijnen?

Hééé, Ma!

Het is een foutje van de app ma, MAAA!!!

Langzaam kom ik bij...

Wat?? Een foutje??

Ja, in de app staat de komma verkeerd.

Het bedrag is €18,57......

Langzaam dringt haar bericht tot me door en kom ik bij mijn positieven.

Haha, geen € 1857.- maar €18,57!!!!!!

Vanuit mijn diepe, diepe depressie schiet ik als een raket omhoog. Ik ben euforisch!

Yeaaaaaaahhhh, halleluja, praise de KPN.

Om half vier, horen we van Ethiad, dat ze het ticket helaas niet kunnen omboeken.

We hadden ons gisteren aan de balie moeten melden, dan had er heel misschien nog wat omgeboekt kunnen worden.

Ja, maar we hebben precies gedaan wat ons geadviseerd is door Ethiad. Dit meen je niet!

Roos en ik kijken elkaar aan en wij nemen geen genoegen met deze beslissing.

Wat een gestress. Er volgt een stevig gesprek, er wordt een leidinggevende bijgehaald, een telefoontje met het Duitse reisburo gepleegd, en dan blijkt het toch mogelijk het ticket om te boeken, en het kost maar een paar tientjes.

Yeaaaaaaaahhh, praise Helga en Ethiad!!!!

Het goede nieuws wordt gevierd met een "best deal vlaamse frieten".

Zakken friet zo groot als een klein vliegtuig worden besteld en we bedenken onderweg ook nog dat we een bosje bloemen gaan halen voor de dame van Ethiad.

In opperbeste stemming staan we onze frieten op te eten. Dan krijgt Roos telefoon.

Hè net onder het eten....

De puntzak friet moet neergelegd worden en de gigantische lading friet met mayo, zakt uit de buil over de tafel.

De Helga, van het Duitse reisburo, heeft een minder prettige mededeling.

Het bij te betalen bedrag voor de omboeking heeft ze niet goed doorgegeven...tsja daar komt nog wat bij. Het bedrag verandert van een paar tientjes naar een paar honderd euro.

Alweer een tegenvaller.

De eetlust is verdwenen, samen met de behoefte om een bloemetje te kopen voor de dame van Ethiad.

Maar we moeten niet zeuren, er is een ticket, het gaat helemaal goedkomen.

In vertrekhal 3 wachten we op de mail, met het e-ticket. Een lichtelijk ongerust gevoel komt opzetten als wel de rekening gemaild wordt, maar nog steeds geen ticket.

Toch nog maar een keer onze Helga bellen. Ja, alles komt goed, zij zijn er nog tot 6 uur, geen zorgen.

Het is inmiddels half 6.

De dame van Ethiad, komt naar ons toe, met de mededeling ze even het ticket gecheckt heeft en dat het ticket niet goed is...

Wat nu weer?

Tsja, het moet nog ff gere-issued worden.

Ja, natuurlijk, logisch toch.

Ik snap niet wat er moet gebeuren, wel dat het nog niet geregeld is.

Gestresst bel ik nog maar een keer naar Duitsland.

Helga!!!!!!! (Het is inmiddels kwart voor 6.)

Gutentag Frau Vos....was ist loos...Oh, wat? Ja, hoor het ticket is allang gere-issued.

Bitte nogmaals checken.

Anders nog even bellen bitte, maar het kantoor sluit binnen 10 minuten.

Ik krijg een ticketnummer. Met dit nummer ga ik naar de balie van Ethiad, het wordt gecontroleerd...

Het is vijf voor zes.

Gelukkig, het ticket is in orde.

De stress ebt weg en een heerlijk gevoel komt over ons.

We gaan alsnog nog de rozen kopen voor de dame van Ethiad.

Ze lijkt echt ontroerd, en Roos wordt meteen met extra zorg omringd.

Eindelijk is alles geregeld.

Mijn app zegt dat ik inmiddels voor 2657 euro boven de bundel zit.

Het doet me helemaal niks.

Maandag 25 november om 22.00 uur vliegt Roos met Ethiad naar Saigon.