Costa Rica
Costa Rica.
Naast me staat een half flesje bier, what else….
Buiten regent het dat het giet en daar lig ik dan.
In een houten hutje, neergezet tussen de kanalen van Tortuguero(vol met grote krokodillen) en de Caribische zee, (ook vol maar dan met haaien.)
In gezelschap van man, kinderen en een paar steekmuggen.
Oh wat is het leven toch goed.
Via Madrid en Miami en San Jose zijn we hier terechtgekomen.
Het vliegveld van Miami is een belevenis op zich, zo groot en Amerikaans.
Na een vlucht van 10 uur herken ik mijn man niet meer, hij wordt door nicotinegebrek een compleet ander wezen. Hij moet en zal een peuk hebben, dus wordt de rest van de familie in een of andere skytrain geluld en met onbekende bestemming sjezen we weg van waar we net nog waren.
Het valt mee, we stappen uit en staan ineens buiten in een warm en klam Miami, vol met grote vriendelijke negers die heel veel breed lachen. In de pizzahut scoren we vette hap en een halve liter cola, kleiner hebben ze niet hier.
In San Jose worden we in ons hotel vriendelijk ontvangen door de bewaker die trots zijn echte pistool laat zien en die bijna stikt in de zure matten die we hem laten eten.
Van San Jose met de bus naar Tortuguero Park een tocht door een onvergetelijk mooi landschap. De kamerplanten die we thuis in de vensterbank hebben, groeien hier meters hoog en worden de jungle.
We zien een luiaard. Die zit als een dooie hoog in een boom en dat doen ze eigenlijk hun hele leven. Een luiaard levert 1x per week een voor hem haast bovenmenselijke inspanning; dan komt hij namelijk tergend langzaam naar beneden om te poepen. Verder niet te veel spectaculaire acties verwachten van dit dier.
Het laatste stuk rijden we over onverharde weg door de bananenplantages naar de aanlegplaats waar de boot op ons ligt te wachten.
De boottocht is fantastisch. Met een bloedvaart varen we in planee door de kanalen van Tortuguero Park. Op weg naar Mawamba Lodge.
Nu is het donker en ik stop ermee, de muggen beginnen te steken en das raar want ik stink een uur in de wind.
Pura Vida
Welkom in Mawamba strafkamp.
Om half 6 eruit en na thee, koffie, en mariakaakjes fris en fruitig de boot in.
Jungletoertje doen. We treffen het met het weer, het is murkdroog. De gids laat ons prachtige insecten zien en uit kokosnoten drinken (bah). Het is echt niet zo dat de vogels en insecten je hier voor de voeten lopen ook al zit je in the middle of nowhere. Je moet alles echt opzoeken, behalve de muggen, die vinden ons vanzelf bij sommigen lopen de bulten er al aardig op.
Gisteren nog een James Bond ervaring gehad, weer als gekken door de kanalen en vandaag een tour de Hammock. In je hangmat heel rustig kijken naar de prachtige kolibrietjes die uit bloemen snoepen op een afstand van 15 cm. ’s Nacht nog hard geschrokken van onze Amerikaanse buurman die doelloos voor zijn hutje heen en weer drentelde, slechts gekleed in het prototype van een beflamp en onderbroek. Hij zei niets, maar Of hij was zich doodgeschrokken van iets wat hij bij zijn vrouw had gezien Of hij liep te bedenken hoe hij zich weer naar binnen kon lullen, omdat zijn vrouw hem eruit had geknikkerd.
Wordt vervolgd.
Naast me staat een half flesje bier, what else….
Buiten regent het dat het giet en daar lig ik dan.
In een houten hutje, neergezet tussen de kanalen van Tortuguero(vol met grote krokodillen) en de Caribische zee, (ook vol maar dan met haaien.)
In gezelschap van man, kinderen en een paar steekmuggen.
Oh wat is het leven toch goed.
Via Madrid en Miami en San Jose zijn we hier terechtgekomen.
Het vliegveld van Miami is een belevenis op zich, zo groot en Amerikaans.
Na een vlucht van 10 uur herken ik mijn man niet meer, hij wordt door nicotinegebrek een compleet ander wezen. Hij moet en zal een peuk hebben, dus wordt de rest van de familie in een of andere skytrain geluld en met onbekende bestemming sjezen we weg van waar we net nog waren.
Het valt mee, we stappen uit en staan ineens buiten in een warm en klam Miami, vol met grote vriendelijke negers die heel veel breed lachen. In de pizzahut scoren we vette hap en een halve liter cola, kleiner hebben ze niet hier.
In San Jose worden we in ons hotel vriendelijk ontvangen door de bewaker die trots zijn echte pistool laat zien en die bijna stikt in de zure matten die we hem laten eten.
Van San Jose met de bus naar Tortuguero Park een tocht door een onvergetelijk mooi landschap. De kamerplanten die we thuis in de vensterbank hebben, groeien hier meters hoog en worden de jungle.
We zien een luiaard. Die zit als een dooie hoog in een boom en dat doen ze eigenlijk hun hele leven. Een luiaard levert 1x per week een voor hem haast bovenmenselijke inspanning; dan komt hij namelijk tergend langzaam naar beneden om te poepen. Verder niet te veel spectaculaire acties verwachten van dit dier.
Het laatste stuk rijden we over onverharde weg door de bananenplantages naar de aanlegplaats waar de boot op ons ligt te wachten.
De boottocht is fantastisch. Met een bloedvaart varen we in planee door de kanalen van Tortuguero Park. Op weg naar Mawamba Lodge.
Nu is het donker en ik stop ermee, de muggen beginnen te steken en das raar want ik stink een uur in de wind.
Pura Vida
Welkom in Mawamba strafkamp.
Om half 6 eruit en na thee, koffie, en mariakaakjes fris en fruitig de boot in.
Jungletoertje doen. We treffen het met het weer, het is murkdroog. De gids laat ons prachtige insecten zien en uit kokosnoten drinken (bah). Het is echt niet zo dat de vogels en insecten je hier voor de voeten lopen ook al zit je in the middle of nowhere. Je moet alles echt opzoeken, behalve de muggen, die vinden ons vanzelf bij sommigen lopen de bulten er al aardig op.
Gisteren nog een James Bond ervaring gehad, weer als gekken door de kanalen en vandaag een tour de Hammock. In je hangmat heel rustig kijken naar de prachtige kolibrietjes die uit bloemen snoepen op een afstand van 15 cm. ’s Nacht nog hard geschrokken van onze Amerikaanse buurman die doelloos voor zijn hutje heen en weer drentelde, slechts gekleed in het prototype van een beflamp en onderbroek. Hij zei niets, maar Of hij was zich doodgeschrokken van iets wat hij bij zijn vrouw had gezien Of hij liep te bedenken hoe hij zich weer naar binnen kon lullen, omdat zijn vrouw hem eruit had geknikkerd.
Wordt vervolgd.
Reacties
Een reactie posten