Bidsprinkhaan

Hij zat daar moe en der dagen zat.

En zei dat hij wat te vertellen had.

Over zijn tragische bestaan.

Hij was een oude bidsprinkhaan.

Een dier dat onvermijdelijk het leven laat,

tijdens de liefdesdaad.

Toch zal hij haar vol passie bestijgen.

Terwijl hij weet het pas klaar te krijgen.

Als zij gretig zijn kop afbijt.

En hij eindigt als haar avondmaaltijd.

Zijn vrienden gaven hun leven.

Om dit bizarre hoogtepunt te beleven.

Hij heeft zijn kop erbij kunnen houden.

Door zich zijn leven lang te onthouden.

Maar nu realiseert hij zich met spijt.

Dat hij in zijn goede tijd.

Zijn beurt niet had moeten overslaan.

Maar beter eens flink van bil was gegaan.