Corcovado

We zitten in een knetterend onweer. Net sloeg vlakbij de bliksem in met een enorme flits en een hele grote donderslag. Het regent dat het giet. Het borreluurtje begint zo, maar we moeten eerst wachten tot de ergste bui voorbij is.

We hebben het dus overleefd, we zaten wel tot onze nek onder de blubber en we waren zo bezweet dat er werkelijk geen droge draad meer aan ons lijf te vinden was. Onze redding was de generator, die in deze uithoek voor stroom zorgt. Die ging dus aan en dat  maakt dan een behoorlijk lawaai. Gelukkig voor ons, want met de zintuigen op scherp zijn we in de richting van die generator gaan lopen en zo uit de jungle ontsnapt. Met een rood hoofd en blubber all over heb ik mijn beklag gedaan bij de manager, die ons zo onverantwoord op pad heeft laten gaan met een papiertje. Hij kijkt nog niet eens op van zijn krantje en zegt: “You’v survived” en legt ons uit, dat als we niet terug waren gekomen, ze ons wel hadden gezocht, omdat het zo gevaarlijk is in het donker…. Een hele geruststelling. We herstellen van de slopende tocht in de schommelstoelen met uitzicht op de oceaan en een stuk oerwoud waar de apen langsgeslingerd komen met een hele hoop herrie, brulapen dus. Grote felgekleurde papegaaien vliegen in formatie langs. Een kleine kolibri lurkt aan een grote bloem, we kunnen hem bijna aanraken.

Pura Vida!

De volgende dag een prachtige boottocht  waarbij een walvis die zich enorm uitslooft vlak onder ons kleine  6 persoons bootje  zwemt. Later varen we tussen tientallen dolfijnen. ‘s Avonds durft niemand bij het raam te slapen, er zit geen glas in alleen een hor en dat moet de enge insecten buitenhouden, wat niet erg goed lukt aan het geritsel in en om het huisje te horen. Het is inmiddels een goede gewoonte om de schoenen en kleding leeg te schudden voor gebruik, er kan zomaar van alles ingekropen zijn.

Dan is het tijd om te vertrekken, met samengeperste bilspleet vanwege de onvermijdelijke diarree, loop ik het glibberige pad naar beneden waar de boot op ons wacht. De zee is ruw en zonder zwemvest gaan we de grote oceaan op. Er wacht ons een spannende tocht. Plotseling worden er zwemvesten ergens vandaag getoverd. We gaan nu vanaf de oceaan de rivier op en de stroming is heel krachtig. Of je wat aan het zwemvest hebt als we om zouden slaan is nog maar de vraag. Op de oever liggen grote hongerige krokodillen ons te observeren.

We slaan niet om worden niet opgevreten.

Met vaste grond onder de voeten kleurt onze dochter best snel van groen terug naar normaal en in no time zitten we in de auto op weg naar de volgende bestemming.